Wskaźnik próżności

Wskaźnikiem próżności w biznesie określamy metryki, jakie nie zmieniają w zasadzie niczego, ale dla osób, które spoglądają na nie krótkowzrocznie – dowodzom pozornym sukcesom. Przykładowo, tego typu metryką może być liczba opublikowanych postów na blogu.

Sensu stricte, dla większości firm – sama liczba artykułów opublikowanych na blogu będzie właśnie wskaźnikiem próżności, ponieważ tej metryce brakuje dodatkowych kontekstów – np. jakości publikacji, częstotliwości, zawartości merytorycznej, wartości dodanej dla czytelnika itd. Innymi wskaźnikami próżności mogą być: liczba subskrybentów na koncie na YouTube, czas spędzony na stronie www, wielkość przychodu (bo, jeśli celem samym w sobie jest przychód bez uwzględnienia kosztów, to wielkość przychodu będzie właśnie wzorcowym wskaźnikiem próżności) itd.

Przyjmuje się, że wskaźniki próżności:

• są pozbawione szerszego kontekstu (np. przechwalanie się ilością transakcji sprzedaży bez uwzględniania liczby reklamacji towaru/zwrotów),
• są pozbawione intencji (nie wiadomo tak naprawdę po co biznes je monitoruje; a zwykle właśnie – monitoruje je ze względu na próżną chęć udowodnienia sobie lub środowisku zewnętrznemu „czegoś”, zwykle pozornego sukcesu)
• są nieprorozwojowe (zwykle sprowadzają się do powtarzania jednego zbioru czynności, bo to „bezpieczne” i skalowalne procesowo).